góra wszystkich świętych nowa ruda

Reklama. O-MIESCIE: Zabytki Nowej Rudy. Nowa Ruda posiada bardzo złożony, oryginalny układ urbanistyczny, świetnie dostosowany do zróżnicowanego ukształtowania terenu. Najstarszą jego część stanowi dolne miasto położone nad Włodzicą. Tam też był pierwszy kościół parafialny i plac targowy. W XV w. na tarasie leżącym o 40-50 Góra Wszystkich Świętych – szczyt z punktem widokowym w Sudetach Środkowych w paśmie Wzgórz Włodzickich.Położenie i opisWzniesienie położone jest nied… See more 35 people like this Nowa Ruda – Pogoda na Wszystkich Świętych – Pogoda w INTERIA.PL Nowa Ruda . Pogoda teraz Dzisiaj 14:30. 07:19 17:59. 10:30 18:49. 10°C. Pochmurno Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z polityką prywatności. Noclegi Noclegi Atrakcje Wydarzenia Trasy rowerowe Sylwester Przez cały czas Słupiec grawitował w stronę Nowej Rudy, z którą łączyły go problemy górnicze. Wreszcie w 1971 r. ponownie połączono kopalnie w Nowej Rudzie i Słupcu, tworząc kopalnię "Nowa Ruda". W 1970 r. tylko kopalnia w Słupcu dostarczyła ok. 670 tys. t węgla, później wydobycie już nie wzrastało. nonton film a frozen flower drakor id sub indo. Żeby zobaczyć przebieg trasy kliknij ikonkę „zobacz wszystkie warstwy danych” 20,1 km, h, suma podejść 835 m Gorzuchów – 3,1 km – Grodziszcze – 4,8 km – Zagórze – 3,0 km – Nowa Ruda Słupiec – 2,3 km – Góra Wszystkich Świętych – 2,3 km – Bielawy – 2,4 km – Góra Świętej Anny – 2,2 km – Nowa Ruda Dojazd – stacje Gorzuchów Kłodzki i Nowa Ruda na linii Kłodzko – Wałbrzych (D15). Jeżdżą tędy pociągi Kolei Dolnośląskich w relacjach Kłodzko Miasto – Wałbrzych Główny/Miasto i Kudowa-Zdrój – Wrocław Główny/Jelenia Góra. Trasa biegnie przez południową część Wzgórz Włodzickich, ze stacji w Gorzuchowie idziemy przez ruiny wieży widokowej na Grodziszczu, zboczami Wesołej i Wilkowca do Słupca z kaplicą i dawnym kościołem ewangelickim. Podchodzimy na Górę Wszystkich Świętych z sanktuarium na Kościelcu i wieżą widokową oraz Górę Świętej Anny z kolejną wieżą widokową i kaplicą, by zejść koło kościoła poewangelickiego do stacji w Nowej Rudzie. Trasa zaczyna się na stacji Gorzuchów Kłodzki (311 m), położonej na linii Kłodzko – Wałbrzych. Stacja Gorzuchów Kłodzki powstała w 1879 r. wraz z budową odcinka Kłodzko – Nowa Ruda linii do Wałbrzycha. Odcinek ten posiada parametry głównej linii i ze względu na przeprowadzenie w trudnym, górskim terenie obfituje w liczne obiekty inżynieryjne (mosty, tunele). Ruch pasażerski zawieszono tu w 2006 r., jednak dzięki inicjatywie Urzędu Marszałkowskiego przywrócono go w 2009 r. Gorzuchów Kłodzki jest przystankiem na żądanie. W 1879 r. zbudowano trzykondygnacyjny dworzec z parterowym magazynem towarowym. Powstały również toalety i plac ładunkowy. W 1903 r. zbudowano dodatkowe skrzydło dworca i pomieszczenie dyżurnego ruchu. Podczas przebudowy linii na dwutorową w latach 1908-13 rozbudowano układ torowy, powstały wtedy nastawnia i rampa ładunkowa. Stacja obsługiwała także pobliski Bożków z będącym ośrodkiem rozległego majątku pałacem Magnisów. Panował tu intensywny ruch towarowy, ładowano skały z pobliskich kamieniołomów i buraki podczas kampanii cukrowej. W latach 90. XX w. rozebrano nastawnię i rampę, po likwidacji torów bocznych stacja została zredukowana do przystanku. Budynek dworca powstał w ceglanym stylu przemysłowym. Sprzed budynku stacji idziemy zielonym szlakiem, który prowadzi do drogi nr 386 Gorzuchów – Tłumaczów. Skręcamy w szutrówkę, mijamy wiadukt kolejowy i docieramy do centrum Gorzuchowa. Stoi tu szklana kapliczka z figurą maryjną z pocz. XIX w. i XIX-wieczne Ukrzyżowanie. Idziemy chwilę szosą w kierunku Bożkowa, po czym skręcamy w bitą drogę, opuszczając wieś. Jesteśmy na południowym skraju Wzgórz Włodzickich, z pól rozpościerają się widoki na Góry Bardzkie i Stołowe, Garb Golińca oraz Wzgórza Ścinawskie. Mijamy kamienne Ukrzyżowanie i podchodzimy pod wzgórza 364 i 354 m. Droga przechodzi w zarośniętą ścieżkę, wkraczamy w las na zboczu Grodziszcza. Z jego skraju widać Garb Dzikowca z wieżą dawnej kopalni w Słupcu oraz Bożków z kościołem i malowniczym pałacem. Podchodzimy drogą leśną na szczyt Grodziszcza (396 m). Na szczycie znajdują się ruiny wieży widokowej zbudowanej z polnych kamieni w1813 r. przez hrabiego Antona Alexandra von Magnis z Bożkowa. Budowla przypominała romantyczny zamek i miała ponad 20 m wysokości. U podnóża wieży znajdował się bufet, stanowiła ona cel wycieczek, połączonych ze zwiedzaniem pałacu w Bożkowie. Po 1945 r. wieża została opuszczona, w latach 50. XX w. zawaliła się jedna ze ścian oraz klatka schodowa. Schodzimy stromą ścieżką do skraju lasu, skąd ładnie widać Góry Stołowe i Wzgórza Ścinawskie. Drogą polną docieramy w pobliże wiaduktu kolejowego, następnie bitą drogą mijamy wzgórze 363 m i staw. Przecinamy las koło wzgórza 361 m i docieramy do szutrówki Bożków – Jasna Dolina. Biegnie ona koło zabytkowego budynku Leśnictwa Bożków z XIX/XX w. Skręcamy w boczną szutrówkę, podchodząc lekko doliną u stóp Czerwonej Góry (413 m). Wkraczamy w las, na jego skraju czeka nas kolejna panorama Wzgórz Ścinawskich na tle Gór Bystrzyckich i Masywu Śnieżnika. Idziemy bardziej zdecydowanym podejściem zakosami przez wąwozy Piekło na zboczu Wesołej (492 m). Docieramy na siodło między Wesołą a Tylną (557 m) w osiedlu Nowej Rudy Słupca – Zagórzu (457 m) z pozostałościami folwarku Wolfa. Zmieniamy kolor szlaku na niebieski, bitą drogą, biegnącą zboczami Tylnej i Wilkowca (598 m) podchodzimy lekko w rejon wyrębów, z których widać Góry Stołowe i Wzgórza Ścinawskie. Schodzimy drogą gruntową na skraj lasu z widokiem na Górę Wszystkich Świętych, Góry Sowie i Garb Dzikowca oraz położony w dole Słupiec i osiągamy zabudowania miejscowości. Znajduje się tu kaplica wystawiona w 1826 roku przez Josefa Nisela z nagrobkiem i ławą z głową Chrystusa. Ul. Kasztanową koło krzyża z czerwonego piaskowca docieramy do skrzyżowania (413 m) z czerwonym Głównym Szlakiem Sudeckim im. Mieczysława Orłowicza, którym będziemy teraz podążać. Stoi tu budynek dawnego kościoła ewangelickiego z 1903 r., w którym znajdują się obecnie mieszkania prywatne. Skręcamy w ul. Piwną, której nazwa wzięła się z działającego tu niegdyś browaru (nr 2). Docieramy do głównej ul. Radkowskiej w Słupcu, w głębi po prawej stoi oficyna, zachowana z zespołu dworskiego. Skręcamy w ul. Połoniny, przekraczamy potok Dzik i mijamy folwark. Rozpoczynamy podejście na Górę Wszystkich Świętych przez przysiółek Podgaje. Mijamy wiadukt towarowej linii kolejowej Ścinawka Średnia – kamieniołom Słupiec, stanowiącej fragment dawnej trasy Kolei Sowiogórskiej do Dzierżoniowa i zabytkowy krzyż z czerwonego piaskowca. Docieramy do miejsca odpoczynku, gdzie podejście na chwilę łagodnieje. Opuszczamy drogę dojazdową do sanktuarium na Kościelcu, teraz czeka nas strome podejście schodami i ścieżką, wśród kapliczek drogi krzyżowej z 1855 r. Po chwili docieramy do położonego na Kościelcu Sanktuarium MB Bolesnej (615 m). Barokowe Sanktuarium MB Bolesnej zbudowali w 1680 r. mieszkańcy Słupca w podziękowaniu za ocalenie z zarazy. Obok świątyni zamieszkali pustelnicy. Po 1945 r. kościół uległ dewastacji, jednak został odbudowany i ponownie konsekrowany w 1996 r. Z sanktuarium podchodzimy przez polanę na szczyt Góry Wszystkich Świętych (648 m). Góra Wszystkich Świętych to jedna z dwóch głównych kulminacji południowej części Wzgórz Włodzickich (obok Góry Św. Anny 647 m). Na szczycie słupiecki oddział Kłodzkiego Towarzystwa Górskiego wzniósł w 1913 r. 15-metrową wieżę widokową, której nadano imię feldmarszałka Helmuta von Moltke, przedstawia go płaskorzeźba nad wejściem. Z mającej kształt latarni morskiej wieży rozpościera się rozległa panorama, obejmująca Góry Sowie, Bardzkie, Bystrzyckie, Orlickie i Stołowe oraz Wzgórza Ścinawskie, doskonale stąd widać wieżę widokową na Górze Św. Anny. Na szczycie zmieniamy kolor szlaku na zielony, którym będziemy szli do końca trasy. Schodzimy zarastającą ścieżką przez las obok wyrobisk dawnych kamieniołomów i trawersem zbocza Góry Wszystkich Świętych do drogi bitej, którą osiągamy oczko wodne i kamieniołom czerwonego piaskowca w przysiółku Bielawy w dolinie potoku Szczyp (485 m). Teraz czeka nas podejście na Górę Świętej Anny, najpierw łagodnie szutrówką, potem stromiej drogą gruntową przez rozproszone zabudowania Bieganowa i przysiółka Nowej Rudy – Łężna. Z malowniczych polan rozciąga się panorama Gór Stołowych, Bystrzyckich i Bardzkich oraz Garbu Dzikowca. Docieramy do szosy Nowa Ruda – Bieganów (ul. Pionierów) i skrzyżowania Stara Lipa z zabytkowym metalowym krzyżem. Skręcamy w drogę polną, teraz czeka nas ostatni etap podejścia przez rozproszone domy przysiółka Góra Świętej Anny. Docieramy do szutrówki, gdzie warto zboczyć ze szlaku i podejść 150 m w prawo na szczyt Góry Świętej Anny (647 m) z wieżą widokową. Góra Św. Anny (647 m) jest wybitnym wzniesieniem we Wzgórzach Włodzkich, górującym nad Nową Rudą i stromo opadającym do doliny Włodzicy. Szczyt był dawno uczęszczany przez pielgrzymów i turystów, zmierzających do położonego poniżej barokowego kościoła św. Anny z XVII w. W 1911 r. Carl Ferche i noworudzka sekcja Kłodzkiego Towarzystwa Górskiego (GGV) zbudowali tu wieżę widokową, wg projektu Heinricha Wolfa z Berlina. Wieżę wzniesiono w stylu modernistycznym z lokalnego czerwonego piaskowca. Po 1945 r. budowla została zaniedbana, po ulokowaniu na niej przekaźnika RTV w 1962 r. przestała służyć turystom. Po remoncie wieżę ponownie otwarto do zwiedzania w 2014 r. Z wieży rozpościera się rozległa panorama, obejmująca Góry Suche, Sowie, Bardzkie, Bystrzyckie, Orlickie i Stołowe oraz Wzgórza Ścinawskie, doskonale stąd widać wieżę widokową na Górze Wszystkich Świętych. Ze szczytu schodzimy szutrówką do szosy Nowa Ruda – Zagórzyn (ul. Góra Anny) i kościółka św. Anny, znajdującego się na Przełęczy pod Krępcem (612 m). Pierwsza drewniana kapliczka powstała tu w 1515 r. Po zawaleniu się w 1600 r. pozostał po niej powieszony na drzewie obraz św. Anny. Obecną murowaną kaplicę zbudowano w 1644 r., podczas rozbudowy w latach 1662-65 powstała także pustelnia. W dzień św. Anny 26 lipca odbywały się odpusty. Wewnątrz znajduje się gotycka figura św. Anny Samotrzeciej z 1495 r. Przed kaplicą stoi Ukrzyżowanie z 1861 r., a obok dawne schronisko Wittigbaude z 1920 r. Spod kaplicy schodzimy ul. Góra Anny koło opuszczonego schroniska Annabaude z 1903 r., pełniącego po 1945 r. rolę ośrodka wypoczynkowego. Wkraczamy w las i skręcamy w drogę gruntową, którą schodzimy stromo wzdłuż tablic ścieżki dydaktycznej Lotem Ptaków. Ze skraju lasu widać położoną u stóp Boguszy i Rudej Góry Nową Rudę na tle Gór Sowich. Docieramy do pomnika Carla Ferchego. Carl Ferche był członkiem zarządu miasta Nowa Ruda i działaczem organizacji turystycznej GGV, z jego inicjatywy zbudowano schronisko i wieżę widokową na Górze Św. Anny. W uznaniu zasług organizacja GGV wzniosła w 1927 r. poświęcony mu pomnik z czerwonego piaskowca. Wkraczamy w zabudowania Nowej Rudy, deptakiem przez park z pozostałościami estrady osiągamy figurę Ukoronowania NMP przez Trójcę Św., ufundowaną przez Rosenbergera w 1798 r. Idziemy ul. Strzelecką obok hotelu Parkowa i Miejskiego Ośrodka Kultury, obok którego stoi pomnik urodzonego w Nowej Rudzie Franza Eckerta, który w 1880 r. dokonał transkrypcji hymnu Japonii na instrumenty europejskie. Przechodzimy obok nastawni i pod wiaduktem kolejowym, po czym skręcamy w ul. Ciemną, biegnącą obok kościoła Bożego Ciała. Neogotycki kościół wznieśli w latach 1866-68 r ewangelicy z inicjatywy pastora Alersa. Po 1945 r. mieścił się tu sklep i magazyn, w 1995 r. świątynię przejęła parafia św. Mikołaja, od tej pory służy jako kościół Bożego Ciała. Przed porośniętą bluszczem świątynią stoi uszkodzona figura św. Jana Nepomucena. Ul. Kolejową docieramy do stacji Nowa Ruda, gdzie nasza trasa się kończy. Stacja Nowa Ruda (421 m) położona jest na linii kolejowej Kłodzko – Wałbrzych, zbudowanej w latach 1879-80. Odcinek ten posiada parametry głównej linii i ze względu na przeprowadzenie w trudnym, górskim terenie obfituje w liczne obiekty inżynieryjne (mosty, tunele). Ruch pasażerski zawieszono tu w 2006 r., jednak dzięki inicjatywie Urzędu Marszałkowskiego przywrócono go w 2009 r. Stację uruchomiono wraz z budową odcinka z Kłodzka w 1879 r., przedłużonego rok później do Wałbrzycha. Powstał wtedy budynek dworca z czerwonego piaskowca, mający cechy architektury przemysłowej, lokomotywownia i mała wieża ciśnień. W latach 1903-05 stację rozbudowano, w celu poszerzenia układu torowego skruszono ścianę skalną naprzeciwko dworca, powstały dwie nastawnie i wiata peronowa. W latach 70. XX w. rozebrano lokomotywownię, nieco później wieżę ciśnień. Nad wyjazdem w kierunku Ścinawki Średniej góruje stalowy most drogowy, z którego roztacza się widok na stację. Odbudowana w latach 90. XX wieku kaplica 15 września 2002 roku została podniesiona do rangi Sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej Ziemi Noworudzkiej. Wewnątrz na uwagę zasługuje ołtarz główny z kolumnami korynckimi oraz figurą Matki Boskiej Bolesnej. Na terenie sanktuarium znajduje się również przepiękny ołtarz RUDA : UROCZYSTE OTWARCIE NAJWYŻSZEJ ŚCIANKIWSPINACZKOWEJ W POLSCE – SZYB “NOWY” 1 – ŚCIANKA WSPINACZKOWAW POLSCE OTWARTA Historia Nowej RudyPoczątki miasta i okres czeski (do 1526 r.)Nowa Ruda jest miastem założonym w dolinie rzeki Włodzicy i jej dopływów, pomiędzy Górami Sowimi a Wzgórzami Włodzickimi na linii szlaków handlowych prowadzących z dzisiejszych Czech do Śląska. Rozwój osady przypadł na czas kolonizacji niemieckiej za panowania czeskiego króla Przemysła Ottokara II (1253-1278). Pierwsza, historyczna wzmianka o grodzie nad Włodzicą, zamieszczona w najstarszej księdze fundacji miejskiej Kłodzka pochodzi z roku 1337 i wymienia proboszcza Reynharta. W 1347 r. osada należała do Hannusa Wusthuba, który w roku 1352 sprzedał noworudzkie dobra rodzinie okresie następnych 120 lat w miasteczku rozwinęło się tkactwo i sukiennictwo oraz szewstwo, co zaowocowało nadaniem statutu cechowego szewcom w roku 1404 oraz sukiennikom w 1416 r. W latach 1427-1429 najazdy husytów doprowadziły do zniszczenia miasta, które powoli odbudowywało się z ruin na mocy nadanych przez Donynów na nowo praw w 1434 roku. Z tego roku pochodzi też pierwsza wzmianka o istnieniu na terenie Nowej Rudy kopalni węgla 1472 r. panem Nowej Rudy został Jerzy Stillfried, jeden ze „złotych rycerzy” króla Czech Jerzego z Podiebradów, który poślubiając siostrę ostatnich właścicieli Annę von Donyn, splótł dzieje miasta i swojej rodziny na trzy kolejne austriacki (1526-1742)W XVI wieku Stillfriedowie stali się orędownikami wyznania protestanckiego, co skutkowało w czasie wojny trzydziestoletniej (1618-1648) najazdem hrabiego Bernarda Thurna w 1622 r. i drugą pożogą miasta. Wzięci do niewoli Stillfriedowie powrócili do wyznania katolickiego i uzyskali ponownie dobra 1742 roku Nowa Ruda po zakupie Ziemi Kłodzkiej przez króla pruskiego od władcy Czech weszła w skład państwa pruskiego. W kolejnych latach noworudzcy Stillfriedowie stali się właścicielami dóbr ziemskich także na 1/3 obszaru Ziemi Kłodzkiej. W 1810 roku noworudzkie dobra przeszły w ręce rodziny von Magnis i pozostały ich własnością do 1945 1855 r. Nowa Ruda stała się siedzibą powiatu, obejmującego dwa miasta (Nowa Ruda i Radków) oraz 37 wsi. W II połowie XIX wieku nastąpiło ożywienie gospodarcze, związane przede wszystkim z rozwojem przemysłu włókienniczego. Coraz większego znaczenia zaczęło nabierać także górnictwo węgla kamiennego. Powstała kopalnia „Ruben” w Nowej Rudzie, „Johann Babtista” w Słupcu, „Rudolph” w Przygórzu i „Wenzeslaus” w Ludwikowicach..Od 1871 r. Nowa Ruda należała do II Rzeszy Niemieckiej. W 1879 r. wybudowano do Nowej Rudy linię kolejową z Kłodzka, a rok później z Wałbrzycha. W następnej dekadzie doszło do najtragiczniejszego w dziejach miasta pożaru. 23 maja 1884 r. pożar strawił część domostw w rynku oraz kościół I wojny światowej ominęły Nową Rudę, jednak wielu mieszkańców miasto, zaciągniętych do armii niemieckiej brało w niej udział i straciło życie. Miasto odczuło dość poważnie powojenny kryzys gospodarczy. Na skutek reformy administracyjnej Niemiec Nowa Ruda utraciła w 1932 r. status miasta powiatowego. Po dojściu Hitlera do władzy w Niemczech ruch narodowosocjalistyczny zaczął wkraczać w życie 1937 r. miały miejsce uroczystości związane z 600-leciem istnienia miasta. Na tę okoliczność wydano kronikę Nowej Rudy autorstwa prof. Josepha wojna światowa nie objęła swoimi działaniami wojennymi miasta. Jednak wówczas miała miejsce największa katastrofa górnicza w kopalniach noworudzkich. W kopalni „Ruben” zginęło 187 polski (od 1945 r.)Po kapitulacji III Rzeszy w maju 1945 r. do Nowej Rudy wkroczyły oddziały Armii Czerwonej, a w czerwcu przybyli już do miasta pierwsi Polacy. Po zakończeniu sporów terytorialnych z Czechami o Ziemię Kłodzką Nowa Ruda znalazła się w granicach Państwa Polskiego. Pierwszym polskim burmistrzem został Edward Miernik. Pierwszym proboszczem parafii Św. Mikołaja ks. dr Michał Białowąs, repatriant z diecezji tym czasie Nową Rudę zasiedliła ludność z Polski centralnej oraz repatrianci z kresów wschodnich. Przybywali też polscy górnicy z Francji oraz Polacy z innych krajów europejskich. W ten sposób wytworzyło się specyficzne społeczeństwo, które przez wiele lat przechodziło trudny proces mieszkańcy znaleźli zatrudnienie w przemyśle wydobywczym i włókienniczym. Powstała Kopalnia Węgla Kamiennego „Nowa Ruda”, w skład której weszła kopalnia „Piast” (dawna „Ruben”) oraz kopalnia „Słupiec” („Johann Babtistagrube”). Utwoarzono Zakładów Przemysłu Włókienniczego „Nowar”, specjalizujące się w produkcji sztucznego 1954 r. Nowa Ruda po raz drugi stała się siedzibą powiatu noworudzkiego, który był najmniejszym powiatem ówczesnego województwa wrocławskiego i przetrwał do reformy administracyjnej państwa w 1975 1970 r. zakończono budowę Miejskiego Ośrodka Kultury, a w 1972 r. Po raz pierwszy zorganizowano w Nowej Rudzie Festiwal Studentów Szkół Artystycznych, dla wielu kojarzący się z pojawieniem się na stacji kolejowej białej lokomotywy. Rok później Nową Rudę połączono administracyjnie ze II połowie lat 70-tych miały miejsce tragiczne wypadki w KWK „Nowa Ruda”. W 1976 r. zginęło 17 górników, a trzy lata później 7. Po ogłoszeniu stanu wojennego w kopalni noworudzkiej miał miejsce strajk, zakończony aresztowaniami i przemian 1989 r. zaznaczył się licznym udziałem mieszkańców. W maju 1990 r. miały miejsce pierwsze wolne wybory do władz samorządowych i w Nowej Rudzie kandydaci Komitetu Obywatelskiego uzyskali wszystkie mandaty w 28-osobowej Radzie Miejskiej. Burmistrzem został Stanisław Łukasik. W lipcu ukazał się pierwszy numer lokalnej „Gazety Noworudzkiej”. W roku 1991 władze Nowej Rudy podpisały porozumienie partnerskie z niemieckim miastem Castrop-Rauxel oraz z francuskim Wallers-Arenberg, a rok później z sąsiednim czeskim miastem 1992 r. KWK „Nowa Ruda” postawiono w stan likwidacji, a kopalniane Pole „Piast” zamknięto już w 1994 r. Pole „Słupiec” natomiast w roku 2000. W międzyczasie zlikwidowano zakłady włókiennicze „Nowar”, filię dzierżoniowskich zakładów „Diora” oraz wiele innych miejsc pracy, co skutkuje do dziś dużym bezrobociem w Urząd Miejski w Nowej Rudzie Wieżę postawiono ją z czerwonego piaskowca i udostępniono publiczności w 1913 r. Nadano imię feldmarszałka Helmuta von Moltke, reformatora armii pruskiej i twórcy potęgi militarnej zjednoczonych Niemiec. Uwaga! Materiał został zamieszczony w naszym portalu już ponad rok temu. A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne! W granicach dolnośląskiego miasta Nowa Ruda, zdecydowanie na południe od ścisłego centrum, znajdują się dwie kamienne wieże widokowe. Łączy je siedmiokilometrowy szlak turystyczny pieszo-rowerowy. Nazywa się, a jakże, Dwie Wieże. Obie zbudowane są z czerwonego piaskowca, z obu roztacza się ładna i interesująca panorama na okoliczne góry i wzniesienia w otoczeniu Kotliny Kłodzkiej: Góry Sowie, Suche, Bardzkie, Stołowe, Bystrzyckie i Masyw Śnieżnika. Kamienna konstrukcja Wieża widokowa na Górze Wszystkich Świętych znajduje się ponad dzielnicą Słupiec, która przez wieki była samodzielną wsią, potem miasteczkiem i jest oddalona kilka kilometrów na południe od centrum Nowej Rudy. Wieża powstała dzięki staraniom słupieckiej sekcji Glatzer Gebirgsverein (GGV – Kłodzkie Towarzystwo Górskie). Najpierw, w 1889 r., wybudowano mini wieżę o wysokości niespełna trzech metrów. Cieszyła się ona na tyle dużym powodzeniem, że postanowiono o budowie nowej, wyższej wieży. Postawiono ją z czerwonego piaskowca z pobliskiego kamieniołomu i udostępniono publiczności w 1913 r. Nadano imię feldmarszałka Helmuta von Moltke, reformatora armii pruskiej i twórcy potęgi militarnej zjednoczonych Niemiec. To jego płaskorzeźbioną podobiznę znajdziemy nad wejściem. Wieża ma 15 m wysokości, zwieńczona jest galeryjką widokową, stoi na wzgórzu o wysokości 648 m Jak większość podobnych konstrukcji popadła w ruinę w czasach PRL. Odremontowano ją gruntownie w 2011 r. Bezpośrednio do niej przylega zadaszona wiatka dla turystów. Przed wojną było tu też niewielkie schronisko – Lukasbaude. Porzucone przez Polskę Ludową, popadło w ruinę. Leśne sanktuarium Kilkaset metrów na wschód od wieży na Górze Wszystkich Świętych znajduje się Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej. Pierwszy kościół wybudowali tu mieszkańcy Nowej Rudy, prawdopodobnie z inicjatywy Christopha Langera, miejscowego szewca. Było to wotum za ocalenie od dżumy, która pustoszyła okolicę w 1680. Świątynia powstała z miejscowego kamienia wg projektu Jacobo Carove. Wyświęcono ją pod wezwaniem Chrystusowego Świętego Krzyża, Jego Najświętszej Bolesnej Matki Maryi Dziewicy, oraz św. Sebastiana, Rocha, Karola Boromeusza, Franciszka Ksawerego, Rozalii i innych świętych chroniących od zarazy. Od razu zaczęli się przy kościele osiedlać pustelnicy a wzgórze stało się celem dla pątników. W 1750 r. kościół rozbudowano do obecnych rozmiarów, stał się on kaplicą grobową rodziny von Morgante, ówczesnych właścicieli Słupca. W 1855 obok kościoła powstała droga krzyżowa. W czasach PRL sanktuarium zostało porzucone, rozgrabione i powoli niszczało, tak że w latach 80. ub. wieku było już zwykłą ruiną. Odbudowano je i ponownie konsekrowano w 1996. Od 2002 nosi tytuł Sanktuarium Ziemi Noworudzkiej. Kościół jest otwarty, można zwiedzać. Doprowadza do niego jezdna droga. Do wieży można dojść z parkingu przy sanktuarium albo z mini parkingu nieco poniżej (jest tablica informacyjna). * * * Druga z dwu wież znajduje się bliżej centrum na Wzgórzu św. Anny. I o niej piszę osobno. Warto wiedzieć Góra Wszystkich Świętych (648 m należy do małego pasemka sudeckiego w północno-zachodniej części Ziemi Kłodzkiej określanego jako Wzgórza Włodzickie. Pasmo ciągnie się na długości 20 km. Najwyższą kulminacją jest Włodzicka Góra (757 m Na niej także stoi wieża widokowa. Poczytaj więcej o okolicy: Podczas piątkowego pikniku, zorganizowanego na Górze Wszystkich Świętych w Nowej Rudzie-Słupcu, zebrano i przekazano dla 6-letniej Hani Dudaniec, na wsparcie Czytaj więcej Komitet Przyjaciół: Asia, Karolina, Daria oraz wolontariusze (rodzice i załoga przedszkola) serdecznie zaprasza na festyn charytatywny PIKNIK RODZINNY DLA HANI, Czytaj więcej W niedzielę 14 sierpnia na Górze Wszystkich Świętych, już po raz drugi, słupiecka parafia zorganizowała festyn rodzinny – Parafiadę… Czytaj więcej Góra Wszystkich Świętych (648 i Góra św. Anny (647 to dwa szczyty które zdobyłem w lutym 2021 roku. Zapraszam. Trasa: Nowa Ruda Słupiec – Góra Wszystkich Świętych – Góra Świętej Anny – Nowa Ruda Długość – ok. 11 km. Punkty GOT – 11 pkt. Mapa: Relacja: W dzisiejszej relacji zapraszam na opis kolejnej wycieczki odbytej w ramach kursu na Przewodnika Górskiego Sudeckiego. Postanowiłem nieco zmienić koncepcję dodawania relacji z kursu – ogólnie nie będzie powielania tematów, na koniec kursu pojawi się jeden wpis dotyczący zajęć praktycznych, a wybiórcze wycieczki pojawią się szczegółowo opisane na blogu. Na drugą połowę lutego organizatorzy kursu zaplanowali wycieczkę we Wzgórza Włodzickie. Dziś zapraszam na opis przejścia trasy z Nowej Rudy Słupiec do Nowej Rudy. Nasze zajęcia kursowe rozpoczynamy w sobotni poranek ( r.) na dworcu PKP w Nowej Rudzie. Tym razem na miejsce docieram wspólnie z Tomaszem, bowiem reszta naszej głuchołasko-nyskiej ekipy miała inne plany na ten weekend. Na miejscu czekają już na nas dwa busy oraz kursanci, a także nasz dzisiejszy opiekun – Andrzej Behan, z którym poznawać będziemy malownicze Wzgórza Włodzickie. Punktualnie o godzinie 9:00 jesteśmy już w busach i ruszamy na naszą wycieczkę. Opuszczamy Nową Rudę i jedziemy do Słupca. Krótka trasa, mija nam bardzo szybko i już po kilkunastu minutach meldujemy się w Słupcu przy ulicy Radkowskiej. Tutaj wysiadamy i rozpoczynamy naszą dzisiejszą wycieczkę. Na początek prowadzący przedstawia nam kilka ciekawostek na temat znajdującego się po drugiej stronie ulicy Kościoła św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Jest to rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Nowa Ruda-Słupiec diecezji świdnickiej. Świątynia została zbudowana w latach 1885-1887. Przed kościołem znajduje się również bardzo ciekawa rzeźba św. Judy Tadeusza. Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Figura św. Judy Tadeusza. Chwilę później ruszamy za znakami czerwonego Głównego Szlaku Sudeckiego wzdłuż zabudowań Nowej Rudy Słupiec. Docieramy do skrzyżowania gdzie wchodzimy na ulicę Połoniny i tutaj rozpoczynamy nasze podejście w stronę naszego pierwszego celu, a mianowicie szczytu Kościelec (615 który po pewnym czasie pojawia się na horyzoncie. Widoczny już Kościelec (615 Idąc dalej drogą asfaltową docieramy do miejsca gdzie nasz szlak skręca w prawo i tutaj rozpoczynamy wspinaczkę na wspomniany wcześniej szczyt, idąc wzdłuż stacji drogi krzyżowej. Szlak mocno pnie się ku górze. Musimy uważać bowiem jest mocno oblodzony, a przez to jest bardzo ślisko. Spokojnie zdobywamy wysokość, a w pewnym momencie na naszej trasie pojawiają się piękne widoki na Góry Bardzkie, Góry Złote oraz Masyw Śnieżnika. Pogoda jest dziś idealna. Podejście na Kościelec. Jedna ze stacji Drogi Krzyżowej. Panorama z podejścia na Kościelec. Około godziny 11:00 stajemy na szczycie Kościelca (615 Jest to bardzo ciekawy szczyt ze względu na znajdujące się tutaj Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej. Jest to Kościół pw. Matki Bożej Bolesnej i Czternastu Wspomożycieli, który wzniesiono w 1680 r. jako wotum za ocalenie od zarazy. Pierwotnie został on wybudowany na rzucie krzyża greckiego o zaokrąglonych narożach, nakryty wieloboczną, pozorną kopułą z latarnią. Od zachodu dobudowano w 1750 r. salową nawę z dwiema kaplicami bocznymi. Od południa znajduje się zakrystia z pustelnią na piętrze. Jak się okazuje Sanktuarium jest dziś otwarte tak więc możemy wejść na plac jak i do wnętrza świątyni. Na miejscu nasz przewodnik ogłasza krótką przerwę na odpoczynek po czym wspólnie udajemy się na zwiedzanie tej pięknej świątyni. Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Wnętrze Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej. Kończymy nasz pobyt na Kościelcu i po przerwie ruszamy w dalszą drogę. Dołącza do nas zielony szlak turystyczny i za oznaczeniami dwóch szlaków ruszamy na Górę Wszystkich Świętych (648 Spacer z Kościelca zajmuje nam niecałe 10 minut, aż naszym oczom wyłania się pierwsza z dwóch wież widokowych, które dzisiaj odwiedzimy. Tak więc pierwszy szczyt dzisiaj zdobyty. Góra Wszystkich Świętych (648 m to szczyt w paśmie Wzgórz Włodzickich. Na wierzchołku znajduje się kamienna, okrągła wieża widokowa o wysokości około 15 m, wzniesiona w 1913 roku przez Kłodzkie Towarzystwo Górskie z miejscowego czerwonego piaskowca. Nad wejściem wieży znajduje się płaskorzeźba feldmarszałka Helmuta Karla von Moltkego, który został patronem tej budowli – Moltketurm. Jej poprzedniczką była mini wieża z 1889 r, o wysokości 2,8 metra. W latach 80. XX wieku zaczęła niszczeć – zawalił się balkonik oraz schody. W ostatnich latach odremontowana, jest znowu dostępna dla turystów. W przeszłości obok wieży istniało także niewielkie schronisko turystyczne – Lukasbaude (pisane także jako Lucas-Baude), z kilkoma miejscami noclegowymi. Niewielki obiekt z płaskim dachem został, jak większość tego typu budynków po 1945 zdewastowany i przestał istnieć. Do dzisiaj pozostały ruiny ścian. Przy wieży na początek robimy dłuższą przerwę podczas której nasz przewodnik przedstawia liczne ciekawostki na temat wspomnianego już obiektu, jak i Wzgórz Wodzickich. Następnie w dwóch grupach ruszamy na wieżę widokową aby przeanalizować panoramę widokową. Ta jest niesamowita. Ostatni raz byłem tutaj w 2018 roku razem z Trytonkami. Wtedy warunki nam nie sprzyjały. Dziś jest idealnie. Mamy piękną panoramę widokową na Góry Bystrzyckie, Orlickie, Stołowe, w oddali pojawiają się Karkonosze, pięknie widać Góry Sowie i Bardzkie. Dosyć dużo czasu spędzam na fotografowaniu panoram. Natomiast tuż po zejściu przed wymarszem znajdujemy jeszcze chwilę na pamiątkowe grupowe zdjęcie. Góra Wszystkich Świętych – wieża widokowa. Pamiątkowe zdjęcie uczestników wycieczki. Panorama w kierunku Gór Bystrzyckich, Orlickich i Stołowych. Przybliżenie na Góry Bystrzyckie, Orlickie i Stołowe. Z lewej widoczna Jagodna (985 Widok na Orlicę (1085 Widoczny Szczeliniec Wielki (919 Panorama na Karkonosze, Góry Kamienne i Wałbrzyskie oraz Góry Sowie. W oddali widoczne Karkonosze, a z prawej widoczny już Ruprcheticky Spicak. Na pierwszym planie Wzgórza Włodzickie, w oddali Góry Kamienne i Wałbrzyskie. Góry Sowie. Wielka Sowa przysłonięta przez inne szczyty Gór Sowich. Ale Kalenica z prawej dobrze widoczna. Góry Sowie, a w oddali Góry Bardzkie. Widoczny kamieniołom na stokach góry Przykrzec. Widok w stronę Gór Bardzkich. Po tej przerwie nasz przewodnik ogłasza komunikat – ruszamy dalej. Przed nami teraz spacer w stronę Góry św. Anny, za znakami zielonego szlaku turystycznego. Początkowo trasa sprowadza nas w dół do lasu i leśnymi ścieżkami kroczymy w stronę drugiego celu naszej wycieczki. Idąc dalej, ponownie wychodzimy na otwartą przestrzeń. Zaczynają pojawiać się panoramy widokowe na Sudety Środkowe. W pewnym momencie przed Górą św. Anny zatrzymujemy się aby przyjrzeć się dokładniej ciekawej panoramie. W końcu docieramy do miejsca skąd widać już drugi cel naszej wycieczki, czyli wieżę widokową na Górze św. Anny. Zatrzymujemy się przed Górą św. Anny na analizę panoramy. Widok na Góry Bystrzyckie i Orlickie. Chwilę później ruszamy już w stronę szczytu, a około godziny 14:30 meldujemy się na Górze Świętej Anny (647 Jest to szczyt w paśmie Wzgórz Włodzickich na którym znajduje się kamienna wieża widokowa. Ta została zbudowana z miejscowego piaskowca o charakterystycznej czerwonej barwie. Niegdyś w miejscu posadowienia wieży znajdował się schron turystyczny z pomostem widokowym. W 1911 r. staraniem Carla Ferchego i noworudzkiej sekcji Kłodzkiego Towarzystwa Górskiego wybudowano wieżę widokową według projektu Heinricha Wolfa z Berlina dla turystów oraz pielgrzymów odwiedzających górę w celach religijnych. Była to jedna z pierwszych sudeckich wież widokowych wzniesionych w stylu modernizmu. Na szczycie organizujemy kolejną krótką przerwę. Ponownie na początek nasz przewodnik przybliża trochę ciekawostek, a następnie grupami ruszamy podziwiać panoramę widokową. Widoki z tej wieży są również niesamowite. Widać dokładnie wszystkie pasma co z Góry Wszystkich Świętych, a dodatkowo na horyzoncie pojawiają się Góry Złote, a także Wysoki Jesionik, a dokładniej dostrzegamy szczyty: Serak (1351 Keprnik (1423 i Vozka (1377 Tak więc tutaj również spędzam dłuższą chwilę na robienie pamiątkowych zdjęć. Jest co fotografować, pogoda i widoki dziś naprawdę dopisały. Góra św. Anny (647 Razem z Ulą, Tomkiem, Łukaszem i Kazikiem. Panorama – od lewej Masyw Śnieżnika, Góry Bystrzyckie i Orlickie, Góry Stołowe, a na pierwszym planie Wzgórza Ścinawskie. Zbliżenie na Masyw Śnieżnika, Góry Bystrzyckie i Orlickie. Masyw Śnieżnika. Góry Bystrzyckie. Widok z stronę Velkej Destnej (z lewej), Zieleńca centralnie i Orlicy (z prawej). Dalej widok na Góry Stołowe. Szczeliniec Wielki (919 Gardzień i kopalnia melafiru. Panorama – od lewej Góry Stołowe, centralnie Wzgórza Włodzickie, w dali Karkonosze, Góry Kamienne i Wałbrzyskie, z prawej Góry Sowie. W oddali Karkonosze. Z lewej w dali Góry Kamienne i Wałbrzyskie, z prawej Góry Sowie. Panorama – Góry Sowie i Bardzkie. Zbliżenie na Góry Sowie. Widok na Góry Bardzkie. Panorama od lewej Góry Bardzkie, Góry Złote, Wysoki Jesionik i Masyw Śnieżnika. Zbliżenie na Góry Bardzkie. Góry Bardzkie, a w tle Góry Złote. Jest też Wysoki Jesionik – centralnie Keprnik (1423 Chwilę później ruszamy w stronę znajdującego się poniżej szczytu barokowego Kościółka św. Anny z XVII wieku, który niestety okazuje się jest zamknięty. Kościół został wybudowany w 1644 roku jako kaplica pątnicza. Świątynia została rozbudowana w latach 1662-1665, w latach siedemdziesiątych XX wieku przeprowadzono ostatni remont . Od 1665 roku było organizowane w świątyni ludowe święto patronki góry. Tradycja została zachowana do 1917 roku. Przy świątyni od 1665 roku zaczęli się osiedlać pustelnicy. Do 1919 roku ich liczba wzrosła do piętnastu. W 1812 roku w tym miejscu złożył wizytę król pruski Fryderyk Wilhelm III. Kościółek św. Anny. Po wysłuchaniu ciekawostek o kościele ruszamy w dalszą drogę za znakami zielonego szlaku turystycznego. W pewnym momencie szlak skręca w lewo w dół do parku. Tutaj nasz przewodnik podejmuje decyzję, że my pójdziemy dalej asfaltem bowiem zejście przez park jest dosyć strome, a jest trochę ślisko. Tak więc ruszamy dalej drogą asfaltową. Wychodzimy na otwartą polanę, a naszym oczom wyłania się kolejna ciekawa panorama widokowa. Tak więc czas na krótką przerwę. Ostatnia panorama przed zejściem do Nowej Rudy. Następnie już bezpośrednio ruszamy do Nowej Rudy. Na dworzec gdzie rano zaczynaliśmy naszą wycieczkę docieramy kilkanaście minut po godzinie 16:00 i tym samym kończymy nasze dzisiejsze zajęcia. To był naprawdę świetny dzień we Wzgórzach Wodzickich. Pogoda i widoki nam dziś dopisały, a to utwierdziło nas w przekonaniu, że wzgórza te są naprawdę magiczne. Na pewno kiedyś tu jeszcze wrócę.

góra wszystkich świętych nowa ruda