grubość stropu w budynku wielorodzinnym

Strop gęstożebrowy jest jednym z najczęściej wykonywanych rodzajów stropów w budownictwie jednorodzinnym. Składa się on z belek prefabrykowanych, pustaków, które wypełniają wnętrze oraz nadbetonu. Strop gęstożebrowy zbroi się żelbetowym wieńcem. Co istotne, konstrukcja ta posiada wiele ważnych zalet, stanowiących element 3. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym w łazienkach powinno być możliwe zainstalowanie wanny lub kabiny natryskowej, umywalki, miski ustępowej (jeżeli nie ma ustępu wydzielonego). Sposób zagospodarowania i rozmieszczenia urządzeń sanitarnych powinien zapewniać do nich dogodny dostęp. 4. Ustęp wydzielony należy wyposażyć w umywalkę. n,w, zmierzone i obliczone dla stropu żelbetowego kanałowego przedstawiono na rys. 3, dla stropu drewnianego na rys. 4. 3.1. Opis techniczny przedmiotowych stropów Strop żelbetowy w budynku wielorodzinnym wykonanym metodą tradycyjną składał się z następujących warstw: - płyty kanałowej żelbetowej gr. 24 cm, Dofinansowanie na ocieplanie domu 2023. Dotacja teraz nawet 100 tys. zł na termomodernizację z programu rządowego dofinansowanie na ocieplenie domu – Czyste Powietrze w 2023 roku dotyczy kompleksowego remontu, termomodernizacji budynku mieszkalnego. O zwrot kosztów za styropian i prace związane z jego montażem może starać się każdy Zgodnie z rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1422 i póź. zm.) art. 72.1 minimalna wysokość pomieszczeń mieszkalnych nie może być niższa niż 2,5 m. Dla pomieszczeń higiniczno-sanitarnych (łazienek) dopuszczalna wysokość nonton film a frozen flower drakor id sub indo. JAKI STROP WYBRAĆ W BUDOWNICTWIE MIESZKANIOWYM Decyzja o wyborze rodzaju stropu podejmowana jest najczęściej przez projektantów, którzy biorą pod uwagę wiele czynników. Kwestie dotyczące parametrów konstrukcyjnych, akustycznych czy odporności ogniowej są oczywiste i nie podlegają dyskusji, natomiast pozostałe aspekty są nie mniej istotne i mają duży wpływ na podjęcie decyzji dotyczącej stropów. Rozwińmy w takim razie wszystkie aspekty związane z wyborem rodzaju stropu. NOŚNOŚĆ STROPU Projektanci w przypadku budynków mieszkalnych najczęściej przyjmują obciążenia wynoszące kg/m2 obciążenia użytkowego (ciężar użytkowników oraz wyposażenia wnętrza). W przypadku gdy zakładamy większe obciążenia np. ciężkie regały, duże jacuzzi czy też warstwę „zielonego” dachu z roślinnością na stropodachu to warto o tym poinformować projektanta. W przypadku stropów RECTOR jest możliwość projektowania stropów o różnej nośności, więc często inwestorzy proszą o dobór stropu, który będzie w stanie przenieść dużo większe obciążenia. RODZAJ ŚCIAN DZIAŁOWYCH W wielu projektach katalogowych, które trafiają do Biura Projektów RECTOR, ściany działowe na poddaszu zaprojektowane są w lekkiej technologii np.: płyty gipsowo-kartonowe na stelażu stalowym. Takie rozwiązanie jest bardzo lekkie,a stropy, które są w projekcie dopasowane są do niewielkich obciążeń. W trakcie budowy najczęściej technologia wykonania ścian ulega zmianie. Lekkie ściany g-k zastępowane są przez dużo cięższe ściany murowane. W zależności od użytego materiału 1m2 takiej ściany może ważyć od 20 kg (ściany szkieletowe z g-k) do nawet 250 kg/m2 (ściany z cegły pełnej lub silikatów). Zmiana materiału z którego wykonywane będą ściany działowe może spowodować, że na stropie będzie dodatkowo kilka lub kilkanaście ton obciążenia. Jeżeli tylko poinformujemy o tym fakcie projektanta, będzie on mógł odpowiednio zmodyfikować projekt stropu pod kątem większych obciążeń i unikniemy problemów z nadmiernym uginaniem się stropu w trakcie użytkowania. DOWOLNOŚĆ ŚCIAN DZIAŁOWYCH Jeżeli planujemy w przyszłości możliwość zmiany aranżacji wnętrza, przesunięcia ścian działowych,najlepszym rozwiązaniem będzie już na etapie projektu wziąć to pod uwagę. Stropy Rectorwykonywane w budownictwie wielorodzinnym najczęściej ze względów praktycznych dobierane są pod kątem możliwości ustawienia ścian działowych w dowolnej lokalizacji. Użytkownicy mają wtedy swobodę aranżacji wnętrz i nie martwią się o nośność takiego stropu. ROZPIĘTOŚĆ STROPÓW Większość stropów prefabrykowanych najczęściej jest oferowanych w długości do 6 m. Taka rozpiętość jest wystarczająca aczkolwiek projektanci coraz chętniej projektują wnętrze otwarte w których liczba ścian konstrukcyjnych jest ograniczona do minimum. Większe rozpiętości stropów możliwe są do uzyskania głównie dzięki technologii sprężania betonu. W przypadku stropów Rector w których zastosowanie znalazła belka sprężona produkowana do 10 m długości, można wykonywać stropy o większych rozpiętościach i większych nośnościach w porównaniu do tradycyjnych rozwiązań. SPOSÓB WYKOŃCZENIA STROPU Warto na etapie budowy zastanowić się również nad tym w jaki sposób chcemy wykończyć powierzchnię stropu. Jeżeli zamierzamy stosować tradycyjne tynki to dedykowany do tego rozwiązania jest system Rectobeton, który idealnie nadaje się do tynkowania zarówno tynkiem cementowo-wapiennym jak i gipsowym. Jeżeli planujemy zastosować sufity podwieszane, wtedy warto wybrać system Rectolight, który za sprawą nietypowej geometrii pozwala dodatkowo na ukrycie instalacji w grubości stropu. BRAK SPĘKAŃ Większość inwestycji prywatnych oraz deweloperskich opiera się na tynkach gipsowych, więc wybierane są takie rozwiązania stropowe, które nie pękają i nie „klawiszują”. Ponad 60% realizacji stropów Rector znajduje zastosowanie w budownictwie mieszkaniowym właśnie ze względu na wysoką jakość i brak spękań. Wynika to z dużej sztywności belki sprężonej, która ogranicza uginanie się stropu do minimum. Dodatkowo siatka stalowa w nadbetonie sprawia, że punktowe obciążenia przenoszone są na większa powierzchnię stropu przez co nie ma możliwości ugięcia pojedynczego strop ugina się równomiernie i nie powodując spękań tynków. AKUSTYKA Komfort użytkowników w dużej mierze uzależniony jest od właściwości akustycznej stropów. Szczególnie istotne jest to w przypadku budynków wielolokalowych gdzie strop jest jednocześnie elementem oddzielającym poszczególne mieszkania. Dobrze dobrany strop powinien posiadać odpowiednie parametry pochłaniania dźwięków zarówno tych uderzeniowych jak i powietrznych. Odpowiednia masa stropu jest w stanie pochłonąć dźwięki powietrzne (np.: rozmowa, muzyka) natomiast podłoga pływająca układana na stropie ogranicza przenoszenie dźwięków uderzeniowych (np.: stukanie, bieganie). Stropy Rector zostały przebadane pod kątem akustycznym i na etapie projektowania poszczególne elementy takie jak wysokość pustaka i grubość nadbetonu dobierane są tak, aby strop uzyskał odpowiednią masę niezbędną do spełnienia norm dotyczących pochłaniania hałasu. CZAS WYKONANIA Najbardziej pracochłonne w montażu są stropy żelbetowe (2,7 r-g/m2). Stropy gęstożebrowe typuRECTOBETON montuje się z prędkością ok 1,35r-g/m2. Stropy typu filigran, z płyt kanałowych orazsystem Rectolight montuje się poniżej 0,9r-g/m2. Prefabrykowane elementy stropowe pozwalają naznacznie szybszy montaż przez co proces budowy jest dużo szybszy. Stosowanie prefabrykowanych nadproży, podciągów oraz betonowych kształtek wieńcowych dodatkowo skraca proces budowy i eliminuje potrzebę używania pracochłonnych szalunków do minimum. DOSTĘPNOŚĆ W przypadku stropów prefabrykowanych warto sprawdzić jaki jest czas oczekiwania na materiał. Systemy Rector składają się z prefabrykatów drobnowymiarowych, które produkowane są w dużych ilościach i dostępne są najczęściej „od ręki”. W przypadku prefabrykatów wielkogabarytowych (płyty, panele) w okresie wzmożonych zamówień czas oczekiwania może wynosić nawet kilka miesięcy. WYKONAWCA W zależności od regionu, preferencje dotyczące rodzaju stropu są inne. Jeżeli dysponujemy ekipą, która wykonuje stropy żelbetowe i posiada odpowiednie szalunki to takie rozwiązania są uzasadnione ekonomicznie. Ze względu na dużą pracochłonność wykonania stropów żelbetowych coraz trudniej jest znaleźć odpowiednią ekipę. Są regiony gdzie prefabrykacja jest na tyle popularna, że stropy żelbetowe powszechnie zamieniane są w miarę możliwości na stropy prefabrykowane, których montaż nie sprawi problemu nawet mało doświadczonej ekipie. SPOSÓB MONTAŻU Można podzielić sposób montażu na ręczny i przy użyciu montaż jest możliwy przy układaniu stropów żelbetowych oraz gęstożebrowych np.: Systemy Stropowe Rector. Waga pustaków (12-20 kg/szt.) oraz belek (15-20 kg/mb) umożliwia szybki i ręczny montaż. Transport materiałów odbywa się najczęściej kilka dni przed montażem. W przypadku prefabrykatów wielkogabarytowych (płyty, panele) niezbędne jest użycie HDS (ograniczony udźwig i zasięg) lub dźwigu, ponieważ poszczególne elementy ważąod kilkuset kilogramów do nawet kilku ton. Na małych budowach gdzie nie ma ciężkiego sprzętu, trzeba najczęściej wynająć dźwig na czas dostawy i ze względów ekonomicznych od razu montować prefabrykaty. CENA Na całościowy koszt wykonania stropu wpływ mają nie tylko ceny prefabrykatów, stali, drewna, ale również czas potrzebny do ich montażu. Biorąc pod uwagę te wszystkie elementy okazuje się, że prefabrykowane stropy są konkurencyjne cenowo do stropów żelbetowych i przy tym dużo szybsze w montażu. Analizując udział stropów prefabrykowanych w rynku zauważamy, że z roku na rok ich zwiększa się liczba wykonywanych stropów wykorzystujących technologię prefabrykacji. PODATNOŚĆ NA WAHANIA CEN MATERIAŁÓW Duża zmienność cen materiałów budowlanych w ostatnich latach powoduje, że stropy o największym zapotrzebowaniu na beton i stal (żelbetony (15-25 kg/m2), filigran (10-15 kg/m2) mogą się okazać rozwiązaniami bardzo drogimi w realizacji. Jeżeli wykonawca lub inwestor nie posiadają systemowych szalunków trzeba dodatkowo liczyć się z zakupem desek lub dzierżawą szalunków co w przypadku stropów żelbetowych może mocno podwyższyć koszty wykonawstwa. Stropy prefabrykowane nie wymagają szalowania a zużycie betonu i stali ograniczone jest do minimum. Stropy Rector wymagadozbrojenia na poziomie ok. 3-4 kg/m2 a zużycie betonu zaczyna się już od ok. 50 l/2. Duża jest również różnica w zapotrzebowaniu na podpory montażowe. Stropy żelbetowe wymagają nawet 2-3 krotnie większej liczby podpór montażowych co wynika z konieczności przeniesienia całego ciężaru stropu aż do momentu kiedy strop osiągnie pełna wytrzymałość (28 dni). Sztywne belki sprężone część obciążeń przekazują bezpo średnio na ściany konstrukcyjne, więc w trakcie montażu wystarczy jedna podpora (do 5 m rozpiętości stropu) lub 2 podpory jeżeli ta rozpiętość jest większa. PODSUMOWANIE Poza wysoką jakością, łatwym i prostym montażem stropy muszą posiadać wysokie parametry akustyczne oraz odpowiednią odporność ogniową. Systemy stropowe RECTOR spełniają powyższewymagania. Rosnąca liczba realizacji zarówno budynków jedno jak i wielorodzinnych potwierdza ugruntowaną pozycję firmy RECTOR jako lidera systemów stropowych sprężonych gęstożebrowych. Biorąc pod uwagę rosnące koszty związane ze stropami żelbetowymi, coraz częściej zapada decyzja o zamianie technologii stropowej np. na system RECTOR , który jest mniej podatny na zmiany cen stali. Stropom stawiane są wysokie wymagania w zakresie bezpieczeństwa pożarowego, szczególnie gdy są elementami dróg ewakuacyjnych. Wymagania ze względu na bezpieczeństwo pożarowe Podstawowym dokumentem określającym wymagania z zakresu bezpieczeństwa pożarowego dla stropów budynków mieszkalnych jest rozporządzenie [1], w którym w dziale VI określono ogólne wymagania z zakresu bezpieczeństwa pożarowego dla budynków. Kluczowe informacje zamieszczono już w pierwszym paragrafie tego działu (§ 207 [1]), w którym wymaga się, aby budynek, a więc i stropy, był zaprojektowany i wykonany w sposób zapewniający w razie pożaru: nośność konstrukcji przez czas wynikający z rozporządzenia, ograniczenie rozprzestrzeniania się ognia i dymu w budynku możliwość ewakuacji ludzi, a także żeby uwzględniono bezpieczeństwo ekip ratowniczych. Rys. Układy warstw płyt żelbetowych rozpatrywanych w metodzie tabelarycznej Biorąc pod uwagę, że stropy, w szczególności na drogach komunikacyjnych, są elementem dróg ewakuacyjnych, wymagania im stawiane w zakresie bezpieczeństwa pożarowego są wysokie. Podobnie jak inne wymagania ogniowe zależą one od klasyfikacji budynku. W świetle § 209 [1] budynki mieszkalne należą do kategorii zagrożenia ludzi ZL IV i możemy je podzielić na: niskie (N) – o wysokości do 4 kondygnacji nadziemnych włącznie; średniowysokie (SW) – o wysokości od 4 do 9 kondygnacji nadziemnych włącznie; wysokie (W) – o wysokości od 9 do 18 kondygnacji nadziemnych włącznie; wysokościowe (WW) – powyżej 55 m nad poziomem terenu. W zależności od grupy wysokości budynki mieszkalne zgodnie z § 212 [1] muszą spełnić wymagania odpowiedniej klasy odporności pożarowej: (N) – klasa D, (SW) – klasa C, (W) – klasa B, (WW) – klasa B, przy czym wyłączone są z tego (§ 213 [1]) jednorodzinne budynki mieszkalne, do trzech kondygnacji nadziemnych włącznie, dla których nie są stawiane wymagania w zakresie klasy odporności pożarowej. Fot. 1a Strop gęstożebrowy na belkach sprężonych, rozpiętość w świetle podpór 424 cm, grubość 36,5 cm, pustaki betonowe o wysokości 20 cm i szerokości 53 cm. Strona nienagrzewana, widok przed badaniem Klasie odporności pożarowej budynku przypisana jest klasa odporności ogniowej elementów budynków, co w przypadku stropów oznacza spełnienie następujących wymagań: klasa D – REI 30, klasa C – REI 60, klasa B – REI 60, gdzie: R – oznacza nośność ogniową, E – szczelność ogniową, I – izolacyjność ogniową. Należy zastrzec, że w przypadku kiedy stropy budynków mieszkalnych pełnią jednocześnie funkcję głównej konstrukcji nośnej, należy spełnić wymagania dodatkowe: klasa D – R 30, klasa C – R 60, klasa B – R 120. W przypadku klasy C i D wydaje się, że wymagania są tożsame i spełnienie kryterium np. REI 30 oznacza jednocześnie spełnienie kryterium R 30. Nie jest to prawdą, ponieważ kryterium REI oznacza oddziaływanie pożaru standardowego z jednej strony, w przypadku stropów od dołu, przy odpowiednim wytężeniu stropu (poziomie obciążenia), natomiast kryterium R oznacza oddziaływanie standardowego pożaru z dwóch stron jednocześnie przy założonym obciążeniu stropu, w przypadku stropów – od góry i dołu, co jest wymaganiem znacznie ostrzejszym i trudniejszym do uzyskania. W opinii autora artykułu nakładanie na stropy kryterium R przy jednoczesnym spełnieniu kryterium REI z merytorycznego punktu widzenia nie ma racjonalnego uzasadnienia. Fot. 1b Strop jak na fot. 1a po 120 min oddziaływania standardowego Kolejne uszczegółowienie przepisów (§ 217 [1]) dotyczy stropów w budynkach zawierających dwa mieszkania, którym stawia się wymaganie REI 30. Bardzo istotne ograniczenie stawiane stropom związane jest z przypadkiem, kiedy pełnią one dodatkowo funkcję oddzielenia przeciwpożarowego. Paragraf 232 [1] nakazuje, by takie stropy były wykonane z materiałów niepalnych, co zgodnie z załącznikiem nr 3 pkt 1 [1] oznacza możliwość stosowania jedynie materiałów klasy reakcji na ogień: A1; A2-s1, d0; A2-s2, d0; A2-s3, d0. Analiza przedstawionych przepisów wskazuje na konieczność spełnienia przez stropy budynków mieszkalnych w zakresie bezpieczeństwa pożarowego wymagań przede wszystkim z zakresu odporności ogniowej, a jedynie w przypadku stropów stanowiących oddzielenie przeciwpożarowe stawiane jest dodatkowe wymaganie dotyczące wykonania stropów z materiałów niepalnych. Teoretycznie oznaczałoby to, że istnieje możliwość wykonywania poza oddzieleniami przeciwpożarowymi stropów z materiałów palnych, które mają wymaganą odporność ogniową, np. drewnianych. W rzeczywistości stosowanie drewna do konstruowania stropów w wielorodzinnych budynkach mieszkalnych natrafia na bardzo trudną do przekroczenia barierę wynikającą po części z doświadczeń historycznych (wojna, zniszczenia i wypalenia stropów palnych), konstrukcyjnych, trwałościowych oraz formalnych. Paragraf 216 pkt 2 [1] stanowi że stropy w budynkach powinny być nierozprzestrzeniające ognia, a w określonych warunkach dopuszcza się stosowanie rozwiązań słabo rozprzestrzeniających ogień, np. w przypadku budynków mieszkalnych o jednej kondygnacji nadziemnej. W tym momencie natrafiamy na podstawowy problem interpretacyjny. Rozprzestrzenianie ognia dotyczy elementów budynku i bada się je przede wszystkim dla dachów i ścian zewnętrznych. W pozostałych przypadkach, dla których brak jest odpowiedniej normy badawczej, zgodnie z załącznikiem nr 3 pkt 2 [1] cechę rozprzestrzeniania ognia dla elementów przypisuje się na podstawie klasy reakcji na ogień elementów składowych. I tak za nierozprzestrzeniające ognia elementy budynku uważa się elementy wykonane z wyrobów klasy reakcji na ogień: A1; A2-s1, d0; A2-s2, d0; A2-s3, d0; B-s1, d0; Bs-2, d0 oraz Bs-3, d0 lub stanowiące wyrób o klasie reakcji na ogień: A1; A2-s1, d0; A2-s2, d0; A2-s3, d0; B-s1, d0; B-s2, d0 oraz B-s3, d0, przy czym warstwa izolacyjna elementów warstwowych powinna mieć klasę reakcji na ogień co najmniej E. Za elementy słabo rozprzestrzeniające ogień uważa się elementy: wykonane z wyrobów klasy reakcji na ogień: C-s1, d0; C-s2, d0; C-s3, d0 oraz D-s1, d0, lub stanowiące wyrób o klasie reakcji na ogień: C-s1, d0; C-s2, d0; C-s3, d0 oraz D-s1, d0, przy czym warstwa izolacyjna elementów warstwowych powinna mieć klasę reakcji na ogień co najmniej E. Fot. 1c Strop jak na fot. 1a po 120 min oddziaływania standardowego. Widok od strony nagrzewanej (od strony pieca). Widoczne odpadnięcie dolnych ścianek pustaków Biorąc pod uwagę, że niezabezpieczone drewno zazwyczaj posiada klasę reakcji na ogień D, oznacza to formalny zakaz stosowania drewna do konstruowania stropów budynków mieszkalnych, z wyłączeniem budynków jednorodzinnych, o których wspomniano wyżej, którym nie są stawiane wymagania pożarowe. Nie jest jednocześnie uwzględniany fakt, że sam strop jako element oddzielający, składający się z wielu warstw, w tym konstrukcyjnej z drewna, może być nierozprzestrzeniający ognia przy weryfikacji badawczej według dostępnych metod. Takie podejście oznacza, że z punktu widzenia bezpieczeństwa pożarowego w wielorodzinnych budynkach mieszkalnych stosuje się stropy niepalne, przede wszystkim żelbetowe (monolityczne, prefabrykowane, mieszane, np. typu filigran, sprężone) oraz stropy gęstożebrowe [8]. Teoretycznie istnieje możliwość stosowania również stropów stalowych (stal ma klasę reakcji na ogień A1) [9], jednakże ze względu na niewystarczającą odporność ogniową konstrukcji stalowych i konieczność ich dodatkowego zabezpieczania z przyczyn praktycznych oraz ekonomicznych tego typu rozwiązania nie są tak rozpowszechnione jak rozwiązania betonowe. Fot. 2a Strona nienagrzewana żelbetowej płyty o grubości 15 cm. Oddziaływanie standardowe od dołu. T = 0 min Metody oceny stropów budynków mieszkalnych ze względu na bezpieczeństwo pożarowe Metody obliczeniowe Przystępując do weryfikacji parametrów ogniowych stropów budynków mieszkalnych, możemy wykorzystać jedną z kilku metod. Najdokładniejszą z nich jest metoda oparta na fizycznym badaniu ogniowym elementu wielkowymiarowego, ze wszystkimi realnie występującymi warstwami oraz obciążeniami [7]. Uzyskany wynik odpowiada rzeczywistej odporności ogniowej elementu i zazwyczaj jest korzystniejszy od wyników otrzymanych na drodze obliczeniowej. Pozostałe metody oceny opierają się na metodach obliczeniowych przedstawionych w Eurokodach przypisanych poszczególnym rodzajom konstrukcji. W przypadku elementów żelbetowych jest to norma PN-EN 1992-1-2 [2], która przewiduje do oceny odporności ogniowej elementów trzy metody: tabelaryczna, uproszczona oraz ogólna. Fot. 2b Strona nienagrzewana żelbetowej płyty o grubości 15 cm. Oddziaływanie standardowe od dołu. T = 30 min Najprostsza w zastosowaniu jest metoda tabelaryczna, która uwzględnia najczęściej występujące w praktyce rozwiązania stropów (rys. 1). Bazą dla tej metody są doświadczenia badawcze zebrane z wielu ośrodków i pewnego rodzaju uśrednienie uzyskanych w nich wyników. Oszacowanie odporności ogniowej stropów żelbetowych przy użyciu tablic jest stosunkowo niekłopotliwe, należy jedynie pamiętać o spełnieniu warunków przypisanych dla danego rodzaju stropu. Przedstawione w tabl. 1 wartości dla płyty monolitycznej swobodnie podpartej obowiązują pod następującymi warunkami: – minimalna grubość płyty hs spełnia kryteria szczelności i izolacyjności (EI), – warstwy wykończeniowe podłogi mają wpływ na funkcję oddzielającą proporcjonalnie do ich grubości, – jeśli wymagane jest spełnienie tylko kryterium nośności R, to grubość płyty można przyjmować zgodnie z wymaganiami PN-EN 1992-1-1 [3] przy projektowaniu w warunkach normalnych. Tabl. 1 Płyty monolityczne swobodnie podparte W przypadku monolitycznych płyt ciągłych minimalne odległości osiowe i grubości, podane w tabl. 1 dla przypadku Ly/Lx ≤ 1,5, mają również zastosowanie do jedno- lub dwukierunkowo zbrojonych płyt ciągłych. Należy jednak pamiętać o spełnieniu następujących warunków: – redystrybucja momentów nie przekracza 15%; – zapewniono minimalne zbrojenie górne As ≥ 0,005 Ac nad podporą pośrednią, w każdym przypadku gdy: – stosuje się zbrojenie obrabiane na zimno, – w płytach ciągłych dwuprzęsłowych, gdzie postanowienia projektowe zgodne z Eurokodem [3] i/lub odpowiednia konstrukcja nie zapewniają ograniczenia zginania na końcowych podporach, – nie ma możliwości redystrybucji efektów obciążenia w kierunku poprzecznym do kierunku przęsła. W układach płytowo-słupowych, dla płyt płaskich, zależność między odpornością ogniową a wymiarami płyty, pod warunkiem spełnienia poniższych warunków, przedstawiono w tabl. 2: – redystrybucja momentów nie przekracza 15% w temperaturze otoczenia; – dla klas odporności ogniowej REI 90 i wyższych przynajmniej 20% całkowitego zbrojenia górnego, w każdym kierunku ponad podporami pośrednimi, wymaganego przez normę [3], powinno być ciągłe na całej długości przęsła (zbrojenie to należy lokować w pasie nad słupami); – minimalnych grubości płyty nie można zmniejszać (np. przez uwzględnienie warstw wykończeniowych stropów); – odległość osiowa a oznacza odległość osiową zbrojenia bliższego powierzchni. Fot. 2c Strona nienagrzewana żelbetowej płyty o grubości 15 cm. Oddziaływanie standardowe od dołu. T = 60 min W przypadku płyt żebrowych Eurokod [2] również przewiduje stosowanie metod tabelarycznych, przy czym dla danej klasy odporności ogniowej uwzględnia się szerokość żeber oraz odległość osiową zbrojenia żebra, a także podobnie jak poprzednio grubość płyty i odległość osiową zbrojenia w płycie. Do uproszczonych metod oceny należą metoda izotermy 500oC oraz metoda strefowa. W metodzie izotermy 500°C przyjmuje się uproszczoną hipotezę, mówiącą, że beton w całości traci swe właściwości wytrzymałościowe po przekroczeniu temperatury 500°C, poniżej zaś tej temperatury zachowuje pełną wytrzymałość. Zbrojenie rozpatruje się normalnie, uwzględniając redukcję wynikającą z jego temperatury. Położenie izotermy 500°C zaleca się określać na podstawie analizy termicznej lub za pomocą typowych map izoterm (profili temperatury), zamieszczonych w normie [2]. Tabl. 2 Płyty płaskie (układy płytowo-słupowe) Standardowa odporność ogniowa Minimalne wymiary [mm] Grubość płyty hs Odległość osiowa a REI 30 150 10* REI 60 180 15* REI 90 200 25 REI 120 200 35 REI 180 200 45 REI 240 200 50 * Zwykle decydująca jest otulina wymagana przez [3]. Ostatnim typem metod obliczeniowych są zaawansowane metody obliczeń, wymagające zarówno odpowiedniego przygotowania merytorycznego, jak i niezbędnego wyposażenia. Eurokod [2] podaje jedynie ogólne jej zasady: – Analiza powinna realistycznie odzwierciedlać zachowanie stropów w pożarze, uwzględniając zjawiska wynikające ze zmiany właściwości termicznych i wytrzymałościowych materiałów wraz z temperaturą. – Zaleca się opracowanie i korzystanie z dwóch modeli konstrukcji: – modelu odpowiedzi termicznej, – modelu odpowiedzi mechanicznej. – Model mechaniczny powinien, poza wpływem temperatury na właściwości betonu i stali, uwzględniać także efekty oddziaływań pośrednich pożaru, tzn. wzrost sił wewnętrznych i naprężeń w warunkach ograniczenia możliwości deformacji, a także ewentualne duże przemieszczenia elementów, plastyczną redystrybucję sił wewnętrznych i efekty pełzania. – Wykorzystywana metodyka analizy i obliczeń powinna znaleźć uzasadnienie i potwierdzenie w rezultatach badań. – W ujęciu praktycznym opracowanie i aplikacja zaawansowanych modeli obliczeniowych konstrukcji w warunkach pożarowych oznacza komputerowe symulacje wykonywane na numerycznych modelach konstrukcji przy wykorzystaniu systemów nieliniowej analizy konstrukcji, wcześniej poddanych walidacji ze względu na zgodność rozwiązań numerycznych z wynikami badań ogniowych. Podsumowując tę część artykułu, należy zaznaczyć, że z obliczeniowych metod określania odporności ogniowej żelbetowych stropów budynków mieszkalnych najprościej jest skorzystać z metody tabelarycznej, która w znakomitej większości przypadków (poza stropami kanałowymi) pozwala na bezpieczne oszacowanie odporności ogniowej stropu. W szczególnych przypadkach można skorzystać z bardziej zaawansowanych metod obliczeniowych. Fot. 2d Strona nienagrzewana żelbetowej płyty o grubości 15 cm. Oddziaływanie standardowe od dołu. T = 120 min Metody badawcze Najlepszą i najdokładniejszą metodą wyznaczenia odporności ogniowej stropów budynków mieszkalnych jest badanie laboratoryjne. Metodę określenia odporności ogniowej stropów opisano w normach PN-EN 1365- 2:2014 Badania odporności ogniowej elementów nośnych – Część 2: Stropy i dachy [4] oraz PN-EN 1363-1:2012 Badania odporności ogniowej – Część 1: Wymagania ogólne [5], gdzie podano warunki nagrzewania panujące w piecu badawczym. Minimalny wymiar badanego stropu wynosi 3 m x 4 m. W przypadku badania nie ma znaczenia konstrukcja stropu i bardzo często badane są takie rozwiązania, których nie można oszacować metodą tabelaryczną, np. płyty kanałowe, stropy sprężone, stropy gestożebrowe (fot. 1a-1c), a także żelbetowe pełne, jeśli chcemy uzyskać rzeczywistą, a nie szacunkową odporność ogniową. W przypadku tych ostatnich istotna jest zawartość wody w betonie, która wpływa na wiele zjawisk w betonie podczas oddziaływania temperatury, co ilustrują fot. 2a-2d przedstawiające rzeczywiste zachowanie płyty żelbetowej pełnej o wymiarach 3,2 m (szerokość) x 4,9 m (długość) x 15 cm (grubość), wykonanej z betonu C20/25 o zawartości wilgoci ok. 2,5% podczas badania odporności ogniowej wg scenariusza pożaru standardowego. Kolejne fotografie pokazują stronę nienagrzewaną płyty, na której przez większość część czasu trwania badania utrzymuje się woda, uwolniona z betonowego stropu. Wśród kryteriów oceny stropów w zakresie odporności ogniowej, w przypadku stropów omawianych w artykule, szczególne znaczenie ma nośność ogniowa R, która determinuje spełnienie pozostałych wymagań. Z pozostałymi kryteriami – to jest szczelnością E i izolacyjnością I ogniową – zazwyczaj podczas badania nie ma problemów. W przypadku stropów utrata nośności ogniowej następuje, gdy: – przekroczone jest ugięcie: D = L2/ (400•d) [mm], – przekroczona jest szybkość narastania ugięcia: dD/dt = L2/(9000•d) [mm/min] gdzie: L – rozpiętość w osiach podpór [mm], d – odległość od skrajnego włókna projektowej strefy ściskanej przekroju konstrukcyjnego w temperaturze normalnej do skrajnego włókna projektowej strefy rozciąganej w temperaturze normalnej [mm]. Fot. 3 Strop żelbetowy z wypełnieniami typu cobiax Podsumowanie Przepisy z zakresu bezpieczeństwa pożarowego determinują rodzaj materiału, a tym samym i konstrukcję stropów stosowanych w budownictwie mieszkaniowym, innym niż jednorodzinne, gdzie wymagania pożarowe nie są określone i można wykorzystywać wszelkie rozwiązania konstrukcyjne, w tym i drewniane. W stropach budynków wielorodzinnych można stosować materiały, które nie rozprzestrzeniają ognia, co znacznie zawęża wybór materiałów konstrukcyjnych. Największy udział mają stropy betonowe, w dowolnej konfiguracji zarówno prefabrykowane, jak i monolityczne, żelbetowe i sprężone, przy czym należy pamiętać, że stropy kanałowe czy z wypełnieniami, np. typu cobiax (fot. 3), ze względu na otwory mają zaburzony przepływ ciepła w elemencie i ich odporności ogniowej nie da się w prosty sposób oszacować – zaleca się zawsze badanie ogniowe. Drugą grupą stropów, dosyć często wykorzystywaną, są rozwiązania gęstożebrowe, z pustakami betonowymi lub ceramicznymi, dla których też każdorazowo należy wyznaczać odporność ogniową na drodze badawczej. Stropy stalowe w budownictwie mieszkaniowym występują na tyle rzadko – głównie w adaptowanych na cele mieszkaniowe starych fabrykach i magazynach (mieszkaniach typu loft), które dodatkowo należy zabezpieczać ogniochronnie, co jest operacją podwyższającą koszty – że pominięto ich omówienie w tym artykule. dr inż. Paweł Sulik Zakład Badań Ogniowych Instytut Techniki Budowlanej Zdjęcia: archiwum ITB Literatura Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (z późniejszymi zmianami). PN-EN 1992-1-2 Eurokod 2. Projektowanie konstrukcji z betonu. Część 1-2: Reguły ogólne. Projektowanie z uwagi na warunki pożarowe. PN-EN 1992-1-1 Eurokod 2. Projektowanie konstrukcji z betonu. Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków. PN-EN 1365-2:2014 Badania odporności ogniowej elementów nośnych – Część 2: Stropy i dachy. PN-EN 1363-1:2012 Badania odporności ogniowej – Część 1: Wymagania ogólne. PN-EN 13501-2+A1:2016 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków – Część 2: Klasyfikacja na podstawie badań odporności ogniowej, z wyłączeniem instalacji wentylacyjnych. P. Sulik, P Wróbel, Oddziaływania na konstrukcje w warunkach pożaru wg PN-EN 1991-1-2, „Materiały Budowlane”, nr 10/2011. G. Woźniak, P Turkowski, Projektowanie konstrukcji z betonu z uwagi na warunki pożarowe według Eurokodu 2, Instytut Techniki Budowlanej, Warszawa 2013. P. Turkowski, P. Sulik, Projektowanie konstrukcji stalowych z uwagi na warunki pożarowe według Eurokodu 3, Instytut Techniki Budowlanej, Warszawa 2015. W komfortowych budynkach przyjemniej się prze­bywa, lepiej mieszka, łatwiej je również wynająć. Jednak priorytetem powinno być zawsze zapewnienie bez­pieczeństwa. Inwestycja w sprawdzone rozwiązania przeciwpożarowe, akustyczne oraz cieplne obniża koszty późniejszej eksploatacji, remontów i stawek ubezpieczycieli. Rozwiązania z izolacjami ze skalnej wełny ROCKWOOL w budownictwie wielorodzinnym od lat wybierane są przez inwestorów, wykonawców, projektantów i późniejszych mieszkańców. Spełniają rosnące oczekiwania ostatecznych użytkowników, którzy chcą mieszkać i wypoczywać w budynkach nowoczesnych, bezpiecznych, cichych i trwa­łych. Przemyślane i wszechstronne rozwiązania ROCKWOOL gwarantują najwyższy komfort w zakre­sie akustyki, optymalnej temperatury oraz dobrego mikroklimatu w pomieszczeniach, a także znacząco zwiększają bezpieczeństwo pożarowe. Poniżej prezentujemy inspirujące przykłady budynków wielorodzinnych, w których wykorzystano materiały z wełny skalnej ROCKWOOL. Vivienda Park Nowoczesne, komfortowe i bezpieczne osiedle mieszkaniowe w zabudowie szeregowej i bliźniaczej zlokalizowane w kieleckiej dzielnicy położone są w bezpośrednim otoczeniu natury, korzystają z odnawialnych źródeł energii. Zobacz Steam Park Budynek mieszkalny z doskonała lokalizacją w Krakowie. Jego znakiem szczególnym jest innowacyjny teren zielony - w parku zaprojektowanym z myślą o mieszkańcach, powstała strefa zieleni ze specjalnie dobranymi kompozycjami roślin o właściwościach oczyszczających powietrze. Zobacz Apartamenty Mickiewicza Inwestycja w samym centrum miasta z widokiem na jeden z najpiękniejszych parków w Łodzi. Kompleks dwóch nowoczesnych budynków położony jest na obszarze obejmującym powierzchnie 8600 m2 i na 13 kondygnacjach mieszkalnych mieści funkcjonalne apartamenty z balkonami i przestronnymi tarasami oraz luksusowe mieszkania typu penthouse. Zobacz Osiedle Coopera Inwestycja w dzielnicy Bemowo, na którą składa się 15 czterokondygnacyjnych budynków. Osiedle znajduje się w sąsiedztwie Puszczy Kampinoskiej oraz Lasu Bemowskiego. Zobacz Dereniowa 60 Nowoczesny budynek mieszkalny z garażem podziemnym na Ursynowie. Inwestycja mieści ponad 130 mieszkań w 2 wysokich budynkach mieszkalnych, połączonych na poziomie parteru i pierwszego piętra łącznikiem, na którego dachu znajduje się część rekreacyjna, znajdują się lokale usługowo-handlowe. Zobacz Apartamenty Dolny Mokotów Inwestycja składająca się z 2 budynków o eleganckiej i nowoczesnej architekturze zlokalizowane na Mokotowie blisko centrum stolicy. Nieruchomość znajduje się w okolicy najpiękniejszych warszawskich parków, a na jej terenie do dyspozycji mieszkańców jest również wewnętrzny dziedziniec z oczkiem wodnym. Zobacz Nowa Mangalia Warszawa Kompleks mieszkaniowo-usługowy położony na Mokotowie niedaleko centrum Warszawy. Znajduje się w nim 291 mieszkań z loggiami, tarasami lub ogródkami, a także część handlowo-usługowa, gdzie mieszkańcy znajdą wszystko co potrzebne do codziennego życia. Na wewnętrznym terenie nieruchomości znajduje się strefa relaksu oraz plac zabaw dla dzieci. Zobacz Żoli Żoli Warszawa Dwa piękne, nowoczesne budynki mieszkalne położone w najbardziej zielonej i spokojnej warszawskiej dzielnicy – Żoliborzu. Na nieruchomość składa się 234 funkcjonalne mieszkania, 9 lokali usługowych, ale także wygodny parking, zielony dziedziniec z placem zabaw i wiele udogodnień dla mieszkańców, jak np. Pokój malucha i Klub mieszkańca. Zobacz Osiedle Kamienna Inwestycja w centrum miasta na wrocławskich Krzykach doskonale skomunikowana, gwarantująca jednak spokój i wytchnienie, która zostanie oddana do użytku w 2021r. W 11 piętrowej nieruchomości znajdzie się 429 mieszkań oraz 2 poziomowy parking podziemny. Zobacz Strop to niezwykle istotny element konstrukcyjny budynku, który oddziela poszczególne kondygnacje i przenosi obciążenia na pionowe elementy domu. Poszczególne rodzaje stropów różnią się od siebie nie tylko masą czy sposobem ułożenia, ale także izolacyjnością cieplną oraz dźwiękową. Strop jest poziomym elementem konstrukcyjnym budynku, który oddziela od siebie poszczególne kondygnacje domu. Ponadto zwiększa jego sztywność, a także przenosi obciążenia stałe, czyli ciężar własny, ścianek na poddaszu oraz ciężar więźby dachowej, i użytkowe, na które składa się ciężar wyposażenia pomieszczeń, mebli, osób przebywających w pomieszczeniach oraz przedmiotów w nich się znajdujących, na pionowe elementy budynku znajdujące się poniżej, czyli na ściany nośne oraz słupy. Od jego wytrzymałości zależy bezpieczeństwo konstrukcji domu. Jego dolna warstwa stanowi sufit dla pomieszczenia znajdującego się poniżej, zaś na górnej powierzchni układana jest podłoga pomieszczenia górnej kondygnacji. Strop zapewnia ochronę akustyczną i cieplną pomieszczeniom na poszczególnych kondygnacjach, ale także stanowi barierę ograniczającą rozprzestrzenianie się ognia w razie pożaru. Liczba stropów w budynku Liczba stropów w budynku jest zależna od ilości kondygnacji w domu. Jeśli dom jest podpiwniczony, strop znajduje się nad piwnicą. W przypadku domu parterowego z poddaszem lub domu piętrowego strop jest ponad poziomem parteru. Strop poddasza stosuje się w domach zwieńczonych stromymi dachami, zaś strop nad przestrzenią wentylowaną w domach między podłogą parteru a gruntem. Strop jest projektowany przy uwzględnieniu rozpiętości i przewidywanych obciążeń. Istotne są również ilość i rodzaj podpór montażowych, zbrojenie oraz sposób deskowania. Na właściwy dobór rodzaju stropu ma wpływ również kształt domu, a także rozkład jego wnętrza. W konstrukcji stropu gęstożebrowego elementem nośnym są żebra oparte na ścianach, a przestrzeń między nimi wypełniona jest pustakami i następnie zalewana mieszanką betonową. Szczególnie często jest stosowany w domach o regularnych kształtach i rozpiętości podpór nie większej niż 7 m. W przypadku gdy ściany działowe mają przebiegać wzdłuż belek, konieczne jest wykonanie pod nimi wzmocnienia. Nie jest ono konieczne, jeśli będą stały w poprzek belek. Z tego względu, że belki stropu muszą być podparte ścianami nośnymi lub podciągami, może okazać się niemożliwe zaprojektowanie otwartego wnętrza. W konstrukcji stropu płytowego monolitycznego elementem nośnym jest płyta monolityczna. Dobrze się sprawdza w domach o nieregularnym kształcie i dużej rozpiętości podpór. Jest bardzo trwały niezależnie od kształtu budynku. Zaletą jest swoboda w sytuowaniu ścian działowych i możliwość oparcia słupów więźby dachowej na stropie. Jest idealny w domu, w którym chcemy stworzyć na parterze otwarte przestrzenie. Strop drewniany jest bardzo lekki, dlatego stosuje się go w budynkach o prostych kształtach i niewielkich rozpiętościach. Najczęściej wykonuje się go w domach drewnianych, jednak w domu murowanym może być stropem poddasza nieużytkowego, którego nie zamierzamy adaptować na cele mieszkalne. Strop z płyt kanałowych wykonywany jest w domach o prostych kształtach i rozpiętości podpór do 6 m. Jest bardzo trwały i daje swobodę w sytuowaniu ścian działowych, jednak ograniczona jest możliwość oparcia słupów więźby dachowej na stropie. Właściwości akustyczne i cieplne stropów Najlepszą izolacyjność akustyczną zapewniają stropy monolityczny oraz wykonany z płyt kanałowych. Bardzo dobrze tłumią rozmowy, odgłosy sprzętów domowych czy muzyki. Stropy cieńsze wymagają wyciszenia. Najgorszą izolacyjnością akustyczną cechuje się strop gęstożebrowy z pustakami styropianowymi. Zaś właściwości cieplne stropu nie są istotne, jeśli oddziela on dwie ogrzewane kondygnacje. Mają one znaczenie w przypadku, gdy strop znajduje się pomiędzy kondygnacją ogrzewaną i nieogrzewaną, na przykład między parterem a piwnicą. Warstwę ocieplenia stosuje się zawsze od strony nieogrzewanej kondygnacji, czyli w tym przypadku od piwnicy. Należy pamiętać o tym, że strop monolityczny wymaga grubszej warstwy ocieplenia niż gęstożebrowy. Za ogniotrwałe uznaje się stropy żelbetowe, ale trzeba podkreślić, że nawet strop drewniany dzięki swojej budowie i impregnatom jest wystarczająco odporny na działanie ognia, dzięki czemu w razie pożaru mieszkańcy bezpiecznie opuszczą dom. Proponowane dla Ciebie Stropy drewniane są stosowane od wieków. Ich niewątpliwą zaletą jest niewielki koszt i łatwość wykonania. Jednak drewno ugina się i jest mniej odporne na ogień, dlatego też stropy drewniane muszą być perfekcyjne zaprojektowane i wykonane z inżynierską dokładnością. Stropy drewniane najczęściej stosuje się przy budowie domów drewnianych w technologii kanadyjskiej czy domków letniskowych. Właściwości drewna Do budowy stropów drewnianych stosuje się drewno sosnowe lub świerkowe, które powinno spełniać kilka podstawowych parametrów wytrzymałościowych: wytrzymałość na ściskanie, zginanie, docisk miejscowy, ścinanie i rozciąganie. Drewno powinno posiadać klasę K27. Wilgotność tarcicy konstrukcyjnej nie powinna być większa niż 18% dla elementów obudowanych i nie większa niż 23% dla elementów nieobudowanych. Rodzaje stropów drewnianych Wykonawstwo stropów drewnianych musi uwzględniać ochronę przeciwpożarową. Z punktu widzenia techniki ochrony przeciwpożarowej rozróżniane są dwa rodzaje stropów w budownictwie drewnianym: stropy żebrowe – stropy w systemie budownictwa drewnianego płytowego, z zamkniętym pokryciem górnym i dolnym na żebrach drewnianych, czyli całkowicie przykrytych belkach drewnianych. stropy belkowe – stropy z belek drewnianych, częściowo lub całkowicie odsłoniętych, narażonych na działanie ognia. Konstrukcja stropu drewnianego W domach jednorodzinnych najczęściej spotykamy drewniane stropy belkowe, wykonywane najczęściej jako stropy poddasza lub stropy międzykondygnacyjne. (rys. Wikipedia) Belki w stropie drewnianym mają zwykle grubość 42 mm, która zapewnia wystarczającą sztywność zapobiegającą skręcaniu się elementów. Wysokość belek jest już różna i zależy od rozpiętości stropu, rozstawu belek, a także od rodzaju materiału konstrukcyjnego. Wykonywane są najczęściej z litych bali drewnianych, ale możliwe jest także wykonywanie belek jako elementów składanych (klejonych lub łączonych mechanicznie). Szkielet stropu drewnianego składa się z belek stropowych i podciągów. Elementy konstrukcji stropu opierają się na ścianach nośnych. Możliwe jest także podpieranie belek na pośrednich podciągach. Belki ułożone są jednokierunkowo, widoczne są od spodu stropu lub zakryte podsufitką. Podsufitkę wykonujemy z płyt gipsowych lub z boazerii drewnianej. Przy stropach bez podsufitki belki stanowią widoczne elementy wpływające korzystnie na klimat pomieszczenia. Stosuje się zwykle dwa rozstawy belek: 40 lub 60 cm. Dodatkowo w budynkach murowanych belki stropu zabezpiecza się przed wysuwaniem za pomocą specjalnego jarzma. Końcówki belek stykające się z murem powinny być osłonięte papą, jednak bez przykrywania czoła belki. Należy zastosować również izolację termiczną gniazda od strony czoła belki, co zapobiegnie wykraplaniu się pary wodnej i przedłuży trwałość drewna. Pomiędzy belką a murem powinna być zostawiona przestrzeń wentylacyjna o szerokości 2-3 cm, aby powietrze mogło swobodnie dochodzić do czoła belki. Izolacja stropu drewnianego W przestrzeń pomiędzy belkami ułożyć należy najpierw folię paroizolacyjną, a następnie 10cm wełny mineralnej jako izolację cieplną i akustyczną pomiędzy kondygnacjami. Między wełną a deskami należy zostawić przestrzeń wentylacyjną gr. minimum 5cm. Aby dodatkowo wyciszyć strop drewniany należy przed przybiciem desek na belkach położyć paski pianki lub filcu o grubości 1cm. (rys. Polski Dom 2000) Inne elementy w stropie Warto pamiętać, że przez strop przenikają inne elementy konstrukcyjne, jak schody czy kominy. Należy wówczas zrezygnować z regularnego układu belek stropowych i skrócić belki, przenosząc obciążenia na elementy sąsiednie za pomocą belki wymianowej. Jest ona mocowana jarzmem zarówno do belek skróconych, jak i tych regularnych. Przez podsufitkę mogą być przeprowadzane również pojedyncze przewody elektryczne, co nie ma wpływu na odporność ogniową, pod warunkiem, że powstałe z tego powodu otwory zostaną zamknięte, np. gipsem. Szczególnie starannego wykonania wymaga przejście przez strop prowadzonych pionowo przewodów. Pęczki przewodów, do średnicy 50 mm, mogą być prowadzone przez podsufitkę bez specjalnych zabiegów. Należy tylko miejsce przechodzenia wyłożyć ciasno ułożonym włóknem mineralnym i następnie uszczelnić zaprawą gipsową. Ochrona przed hałasem Aby najlepiej zabezpieczyć pomieszczenia przed hałasem, należy zastosować tzw. posadzki pływające o możliwie wysokim ciężarze (wielkowymiarowe elementów drewnianych lub drewnopochodnych, np. panele laminowane bądź deski klejone warstwowo). Należy zwracać szczególną uwagę na doskonałą izolację posadzek pływających od ścian, gdyż w przeciwnym razie dochodzi do przenoszenia dźwięków przez ograniczające posadzkę ściany. Kolejnym rozwiązaniem jest dociążenie stropu z belek drewnianych, przy równoczesnym zachowaniu elastyczności. Można je osiągnąć przez rozłożenie lub naklejenie płytek betonowych albo kamiennych. Przy tym wymiary płytek nie powinny być zbyt duże, gdyż na szczelinach pomiędzy płytkami spoczywa względnie elastyczna nadbudowa. Szczególnie korzystne efekty osiąga się przez kombinację obciążenia i pływającej posadzki. Wykładziny także zapewniają znaczną poprawę tłumienia odgłosu kroków o wysokich częstotliwościach Zalety i wady stropu drewnianego Stropy drewniane są znacznie lżejsze od stropów żelbetowych, tańsze w wykonaniu i zapewniają łatwość wykonania wszelkich przeróbek już w trakcie użytkowania. Warto zauważyć, że wykonywane są one w technologii suchej, co w naszym umiarkowanym klimacie oznacza możliwość wykonania stropu także w okresie jesienno-zimowym. Charakteryzują się jednak małą odpornością ogniową, co wymusza na wykonawcach konieczność impregnacji i czterostronnego strugania. Nie są również odporne na korozję biologiczną i wilgotność. Istotnym jest również brak współpracy z konstrukcją nośną budynku. Obejrzyj galerię zdjęć Pokój dziecka

grubość stropu w budynku wielorodzinnym